زنانی که احساس انزوا و تنهایی می کنند ، برای برآورده کردن آنچه که از آنها به عنوان "گرسنگی روح" نامیده شده اند ، به همسر خود نگاه می کنند. این نقشی است که مردان هرگز به خوبی آن را اداره نکرده اند. من شک دارم که اگر کشاورزان صد سال پیش از مزارع می آمدند تا با همسرانشان گفتگوهای صمیمانه انجام دهند.

آنچه در آن زمان تغییر کرده است رابطه زن است. یک قرن پیش ، حمایت و رشادت زیادی بین همسران و مادران وجود داشته است. آنها با هم آشپزی کردند ، با هم به کلیسا رفتیم و با هم پیر شدیم. و هنگامی که کودک به دنیا آمد ، خاله ها ، مادربزرگ ها و همسایگان در آنجا بودند تا به مادر جدید نشان دهند که چگونه پوشک ، تغذیه و نظم و انضباط را انجام دهد.

اما امروز ، خانواده گسترده همه از بین رفته اند و زنان را از این منبع سنتی پشتیبانی محروم می کنند. علاوه بر این ، خانواده های آمریکایی هر سه یا چهار سال حرکت می کنند و از پیشرفت دوستی طولانی مدت جلوگیری می کنند. همچنین برای زنان مهم است که بدانند برخی از نیازهای آنها به راحتی توسط مردان برآورده نمی شود.

در کتاب کلاسیک ANNE OF GABLES نوشته لوسی م. مونتگومری ، یک لحظه شگفت انگیز وجود دارد که آن نوجوان آن را می گوید ، "یک دوست بزرگ - یک دوست صمیمی ، شما می دانید - روحی واقعاً مهربانی که می توانم با روح خودم اعتقاد داشته باشم. من خواب دیدم که با او ملاقات کنم. " او آرزویی را ابراز می کند که برای زنان رایج است ، اما در آقایان چندان معمولی نیست. این نیاز به دوستی صمیمی است. فکر می کنم این یک کلید فهم شیوع افسردگی است که امروزه در بسیاری از خانم ها شایع است.

برای مقابله با این احساس انزوا ، حفظ زنان از طریق کلاس های ورزشی ، سرگرمی های گروهی ، فعالیت های کلیسا یا باشگاه های دوچرخه ، برای زنان بسیار مهم است. مبادله بین آنها ممکن است مانند صحبت های گاه به گاه به نظر برسد ، اما پیوندی که در آنجا رخ می دهد زندگی را بسیار رضایت بخش تر می کند.
 
 
منبع :  sanykala